De viltnaalden

Lang lang geleden....

Ooit jaren geleden toen mijn dochters nog kleutertjes waren heb ik op een blauwe maandag van een paar moeders de basisbeginselen van het prikvilten geleerd. We hadden toen fruit gemaakt (ik een appeltje) voor in het (speel)winkeltje in de klas op de vrije school.
Ik vond het wel grappig, maar was niet dolenthousiast. Vervolgens had ik nog wel wat meer gemaakt voor in het winkeltje, want voor het welzijn van je grut doe je bijna alles. Dus er volgden nog een paar bananen en zelfs een krop sla (of iets wat er voor moest doorgaan). Ook voor thuis had ik nog een appeltje met een partje dat eruit kon, een sinaasappeltje (of mandarijntje) en een banaantje gemaakt. Toen hield het prikfeest op. Ik stortte me vervolgens op het maken van poppetjes en diertjes voor de seizoenstafel in huis. Die naaide ik van lapjes vilt want dat vond ik een stuk makkelijker. Een patroon en werkbeschrijving geven houvast en het ging eigenlijk altijd goed.

Uiteindelijk ging ik ook improviseren op bestaande patronen en heb ik ook zelf patronen bedacht.
Zoals ik hierboven al liet vallen hebben mijn dochters op de vrije school gezeten.
Op deze school werd ieder jaar door de ouders van de 4e klas (ja ze hebben hier nog gewoon kleuterklassen en daarna klas 1 t/m 6) een lentemarkt georganiseerd.
Voor de diverse lentemarkten van die school (waar altijd een sprookjesbos werd gemaakt van heel veel viltfiguurtjes die dan te koop werden aangeboden) heb ik door de jaren heen heel wat figuurtjes gemaakt. De opbrengst daarvan kwam altijd volledig ten goede aan de school.

Toen werd het 2015...en de volgende lentemarkt kwam er weer aan. Inmiddels werd ik volledig vrij gelaten wat betreft mijn bijdragen voor dit sprookjestafereel. "Doe maar waar je zin in hebt...we zijn met alles wat je maakt erg blij". Dus na geïnformeerd te hebben wat het thema werd dit jaar (wie weet kon ik mijn figuurtjes daarop aanpassen) ging ik aan de slag. Alleen deze keer zag ik de viltnaalden in mijn knutsellade liggen en het leek net of ze riepen: "Kom op probeer het nog een x....we weten zeker dat het deze keer heel anders is!". Dus ik pakte de viltnaalden en nam mijn tas met wol erbij en begon spontaan een bloemenelfje te maken.

Als hoofdje gebruikte ik een houten kraal waar ik een stukje pijpenrager doorgestoken had. Ook voor de armpjes heb ik een stukje pijpenrager gebruikt. Om de pijpenrager wikkelde ik wat vulwol en ik begon met prikken met de viltnaalden. En idd .... dit was makkelijk zeg, en wat ging het snel! Na het lijfje was het tijd voor de puntmuts. Hmmmmm....dat werd wel erg lastig want prikken op een houten kraal dat gaat niet. Dus hééééél voorzichtig een mutsje aan het stukje pijpenrager (dat aan de bovenkant van de kraal uitstak) vastgeprikt en vervolgens de muts aan de onderkant in haar nek ook vastgeprikt. Natuurlijk was het veel makkelijker geweest om het gewoon met een dot lijm op te lossen, maar dat wou ik dus niet.
Door de houten kraal was ze topzwaar, daarom heb ik een metalen ringetje (lang leve de doe-het-zelf voorraden van manlief) aan de onderkant van het popje/jurkje verstopt. Met een beetje extra wol zit ie mooi weggewerkt en valt ze niet meer om. Probleem opgelost. Tot slot haar met gekleurde wol aangekleed en haren gegeven. Prikkerdeprik prikkerdeprik...en in nog geen 3 uur tijd was het hele popje klaar.

Dat smaakte naar meer...dus nog een popje volgde. Deze keer met een hoofdje dat ook geprikvilt was. Dat was net zo makkelijk. Natuurlijk nu ook een metalen ringetje onderin verstopt voor extra stabiliteit.
Nu konden ze samen een rondedansje maken.

Op naar het volgende prikviltproject.

 

Creatieve groetjes,

Annette