Nunovilten - een zee van blauwtinten

Het verjaardagscadeau voor een kunstzinnige vrouw

Na de oranje sjaal (zie "Mijn eerste nunoviltproject" ) ben ik deze keer aan de slag gegaan om een verjaardagscadeau voor een bijzonder artistieke vrouw te maken. De lievelingskleuren van haar zijn azuurtinten en laat ik nu zelf ook gek zijn op blauwtinten. Het principe van nunovilten is het combineren (d.m.v. vilten) van een bestaande stof met losse wol om zo tot een geheel nieuwe stof te komen. Ik had dus eerst een sjaal/omslagdoek nodig.

 

Dus besloot ik eens te gaan snuffelen bij de kringloopwinkel. Daar hebben ze stapels sjaaltjes te koop voor een klein prijsje. Na even zoeken vond ik een leuke zachtgroene (hij lijkt op de foto's wat meer geel) omslagdoek met een franjerandje met kleine kraaltjes. Dat sprak wel tot mijn verbeelding zo'n apart randje. Leek me leuk om die in de structuur van de wol te verwerken. Eenmaal thuis heb ik het sjaaltje eerst gewassen en gestreken.  Daarna ben ik heerlijk met mijn strengen merinowol in de prachtigste groen en blauwtinten aan de slag gegaan.
Gewoon op gevoel zonder van tevoren eerst een patroon te hebben uitgedacht.
Hieronder heb ik een fotoweergave gemaakt van de verschillende stadia van de sjaal.

Mooi hè die kleuren die in elkaar overlopen. Nadat ik de ondergrond klaar had heb ik er nog wat patronen (blaadjes en bloemen) en structuren (krullen) op aangebracht.
Zie ook foto 1 hieronder.

Tenslotte heb ik er heel voorzichtig de lap tule overheen gelegd en alles met zeepwater natgemaakt. Zie foto 2 hierboven. Na de eerste 2 ronden vilten zag de sjaal eruit zoals op foto 3 hierboven. De sjaal was echter nog niet ver genoeg vervilt .... en toen maakte ik dus een behoorlijke inschattingsfout!!!!
Ik dacht weet je wat ik probeer eens het laatste stukje vervilten in de wasmachine te doen en dan zie ik wel hoe dat uitpakt. Ik moet het toch eens uitproberen dus waarom niet nu. Gewoon op zijdestand (30 graden) in de machine en op de allerlaagste centrifugeerstand (wel centrifugeren dus) zetten...dan moet het goed gaan.
Eeeeehhhhhhmmmmm....

Nou nee dus!!! Dat was een beetje teveel van het goede.
Ja de wol was nu wel prima vervilt, maar wel een beetje te veel. De sjaal was een heel stuk gekrompen en van de mooie patronen zoals hierboven was niet veel meer over.
Evengoed was het nog een mooie sjaal, en het had ook een grappig effect gehad op de franjes die aan de achterkant zitten. Helaas zat de sjaal als je hem om deed niet meer naar mijn zin doordat ie zo gekrompen. Het middelste stukje bovenaan daar zat immers geen wol en dat was dus niet gekrompen. Daardoor lubberde dat stuk en daar moest ik dus wat aan doen. Dat deel daarom maar voorzichtig een stukje ingeknipt, omgeslagen en met de hand vastgenaaid. Dat was opgelost....nu nog wat aan de wat vervaagde patronen doen.
Gelukkig had ik mijn viltnaalden een tijdje terug weer ontdekt en die kwamen nu dus goed van pas. Met de viltnaalden en de restjes wol nog wat patronen verbeterd en wat extra accenten aangebracht.
Tot slot wat foto's gemaakt en daar weer een mooie kaart van gemaakt voor bij het cadeau.

 

Het eindresultaat mag er best zijn vind ik.....en gelukkig was ook de jarige er erg blij mee. Eind goed al goed.

Werken met wol is soms net een sprookje.

Tot mijn volgende project.
Creatieve groeten,
Annette